7 روز پس از گم شدن یک مادر در جوی آب پاسداران
هفت روز از حادثه تلخ مفقود شدن زنی در جوی خیابان پاسداران تهران میگذرد. آتش نشانان میگویند عملیات یافتن همچنان ادامه می دهند و خانواده این زن 7 روز تمام جوی های خیابان پاسداران را تا چرم شهر ورامین برای یافتن او پیمودهاند.
به گزارش خبر آنلاین، اینجا تهران است. شهری که بارش باران پاییزی اش میتواند خانوادهای را بیمادر کند. یک روز بارانی یک مادر در راه برگشت فرزندانش از مدرسه، جلوی چشمان دختر 7 ساله و پسر 9 سالهاش در جوی آب میافتد و ناپدید میشود. حالا هفت روز است که از او خبری نیست و فرزندان کوچکش چشم به انتظار او در خانه اند. درست به همین سادگی.
هفت روز پیش بود که خبری در رسانهها پخش شد و همه را حیران کرد. خبر «گم شدن زن میانسال در جوی آب پاسداران». ماجرا از این قرار بود: دوشنبه هفته گذشته همزمان با بارش شدید باران در تهران، زن میانسالی برای آوردن فرزندانش از مدرسه به خیابان پاسداران می رود.
این زن هنگام سوار کردن دو فرزندش متوجه می شود که کیف یکی از انها داخل جوی پر از آب افتاده است. این مادر بعد از قراردادن کودکان در پیاده رو برای برداشتن کیف از داخل جوی اقدام می کند که یک لحظه لیز میخورد و داخل جوی میافتد. فرزندان این زن که شاهد این ماجرا بودند با کمک افراد حاضر در محل با آتش نشانی تماس گرفته و درخواست کمک می کنند.
با حضور دو ایستگاه آتش نشانی جستجوها برای یافتن این زن آغاز می شود اما تا صبح به نتیجه نمی رسد. حالا اما که هفت روز از این ماجرا میگذرد خانواده این زن میگویند که عملیات یافتن جسد او توسط آتشنشانی بی نتیجه بوده و قرار است جلسه ویژه برای یافتنش در سازمان مدیریت و پیشگیری بحران تهران تشکیل شود.
بهترین عذرخواهی استعفاست
پیام احمدی، پسر عموی زن گم شده در همین رابطه به خبرآنلاین میگوید: به هر کسی که میگوییم هیچ کس باورش نمیشود که چنین اتفاقی به همین سادگی در شهر بزرگی مانند تهران رخ داده باشد. این جوی سرپوشیده نبوده و هیچ مسئولی تدبیری برای پیشگیری از چنین حوادثی نیاندیشیده بوده است.
او ادامه میدهد: بهترین حالت برای عذرخواهی از مردم این است که مسئول این ماجرا خودش استعفا دهد و برود، تا شاید فردی شایسته تر، با تدبیرتر و با کفایت تر جای آن بنشیند و داغی را بر دل خانواده دیگر ننشانند.
او با اشاره به مکان این جوی در جلوی دبستانی در پاسداران بیان می کند: این زن انسان بالغی بوده و توان مقابله با آب را داشته اما با این حال آب او را با خود برده است حال اگر خدای نکرده یک بچه در آن جوی بیفتد چه میشود؟
هر روز از پاسداران تا چرم شهر ورامین را بالا و پایین می کنیم
احمدی با بیان اینکه در همین مکان اتفاق مشابه این حادثه رخ داده است، میگوید: آتشنشانی میگفت که دو سال پیش مشابه همین اتفاق در این مکان رخ داده بود ولی چون تابستان بوده و عمق آب کم، توانستهاند کودک را در محدوده خیابان گلنبی از آب بگیرند.
او در رابطه با اقدامات صورت گرفته برای با یافتن جسد این زن، میگوید: روز چهارشنبه تا به امروز خواب به چشمانمان نیامده، رودخانه را از پاسداران تا چرم شهر ورامین بالا و پایین می رویم تا شاید جسدش را در آب پیدا کنیم.
صبح می آیند و ظهر میروند
گرچه مقامات مسئول در آتشنشانی تهران از ادامه عملیات برای یافتن جسد این زن خبر میدهند، اما احمدی در این رابطه میگوید: هر روز ماموران آتشنشانی را می بینم که ساعت 10 صبح میآیند و ساعت 3 بعد از ظهر میروند. کاری که می کنند این است که کنار رودخانه بایستند و با هم حرف بزنند.
7 روز از ناپدید شدن این زن میانسان گذشته و شاید همه حتی آتش نشانها از پیدا کردن او ناامید شدهاند. احمدی می گوید: روزهای اول پیگیریهای آتشنشانی جدی تر انجام میگرفت اما این روزها کنار رودخانه میایستند تا اگر روزی روزگاری جنازه ای را در آب دیدند آن را بگیرند.
گرچه این عضو خانواده زن گمشده از تلاشهای آتش نشانان ناامید شده و میگوید که «نهایت توان آتش نشانی همین است و پس از 7 روز پیگری نتوانسته اند جسد این زن را بیابند» اما براساس گفتههای او، خانواده تلاش برای یافتن جسد این مادر را متوقف نکردهاند.
احمدی میگوید: قالیباف، شهردار تهران حاضر به ملاقات با ما نشد. به شورای شهر رفتیم و هیچ عضوی حاضر به ملاقات با ما نشد تا اینکه آخر در بین راه احمد مسجد جامعی را دیدیم و ماجرا را برای او بازگو کردیم. او ما را به دفتر آقای حافظی و خانم آباد برد اما آنها در دفترشان نبودند.
او ادامه میدهد: در نهایت با احمد صادقی، رئیس سازمان مدیریت و پیشگیری بحران تهران تماش گرفت و قرار شد که جلسهای برگزار کنند و پیگیری برای یافتن این زن را به طور جدی دنبال کنند. گرچه قرار بود دیروز این جلسه برگزار شود اما نشد و به امروز موکول شد.
احمدی به تماسها و پیگیریهای مدیریت بحران شهر تهران اشاره می کند و میگوید: دیشب در تماسی که صادقی با من داشت به او گفتم که چرا تا پیش از آن که به شما مراجعه کنیم پیگیر این ماجرا نبودید و این جلسه را روز اول حادثه نگذاشتید؟ او گفت چرا شما زودتر به ما اطلاع ندادید. اکنون در پاسخ به او میگویم، مسئولان فکر میکنند ما هر روز خانواده مان را در کانال آب میاندازیم که حالا انتظار دارند بدانیم که چه کار باید انجام دهیم؟