اکباتان نفس ندارد/ علاج واقعه قبل از فاجعه بهتر است
اکباتان نفس ندارد/ علاج واقعه قبل از فاجعه بهتر است
برخورد با آلودگی هوا و افزایش کیفیت زیست شهری نیازمند آگاهی و برنامهریزی منسجم است. متاسفانه در سالیان اخیر با افزایش پدیده خشکسالی، ازدیاد جمعیت شهرها و رونق فعالیتهای عمرانی و ساختمانی میزان آلایندهها با منشاء انسان ساخت رشد قابل ملاحظه ای داشته به طوری که اکنون ذرات معلق کمتر از 10میکرون و 2.5 میکرون کیفیت هوای شهرها به ویژه پایتخت را به شدت تحت تاثیر قرار داده اند.
سیلوهای سیمان کارگاه مترو اکباتان که پیش از این مطالب و تصاویر متعدد آن در پایگاه خبری «4 اکباتان» منتشر شد از مصادیق بارز آلودگی هوای غرب تهران بشمار می روند که علاوه بر تاثیر منفی بر سیما و منتظر شهرک اکباتان مشکلات عدیده ای برای اهالی به ویژه بیماران، سالخوردگان و کودکان ایجاد کرده است.
این کارگاه که بیش از یک دهه از فعالیت آن می گذرد صرفاً با هدف کمک به اجرای هرچه سریع تر پروژه توقفگاه زیرزمین قطارهای خط4 مترو برپا شد و مقرر گردیده بود به مدت پنج سال تامین مصالح بتنی این پروژه عظیم را برعهده داشته باشد. اکنون بعد از سپری شدن این مدت و رکود محسوس پروژه ساخت توقفگاه، کارگاه همچنان دایر است و مصالح بتنی دیگر پروژه های اقماری و بعضاً غیرمرتبط را تامین می کند؛ بی شک منافع مستقیم و غیرمستقیم آن به سود کارفرمایان می باشد و در مقابل زیان های ناشی از فعالیت این تاسیسات به اهالی شهرک اکباتان به ویژه ساکنان فازهای 1و2 و شهروندان مجاور با محله ما تحمیل می شود.
باید پذیرفت حضور ده سالۀ چنین کارگاهی در قلب یک محلۀ مسکونی آنهم با جمعیت یکصدهزار نفری امری غیرعقلانی و بسیار زیان بار است که در میان مدت و درازمدت می تواند به پیامدهای بسیار نگران کننده و شاید غیرقابل جبرانی منتهی شود.
گزارش مشترک کارگروه مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی تهران بیانگر نکات مهمی است از جمله اینکه ذرات گردوغبار این توانایی را دارند تا ارتفاع 6 کیلومتری صعود کرده و در صورت مساعدت بودن وزش باد صدها کیلومتر به اطراف انتقال یابند. این غبارها و به ویژه گردوخاک ناشی از فعالیت های عمرانی شیوع بیماری های مزمن مانند عارضه های قلبی، مغزی، آسم و آلرژی را موجب می شود و از سویی به DNA سلول های پوستی و ریوی آسیب جدی می رساند.
از طرف دیگر گردوغبار کیفیت زندگی و زیست انسانی را دستخوش تغییرات عدیده ای می کند، موضوعی که سالیان درازی است اهالی شهرک اکباتان و حومه مصادیق آن را به وضوح لمس کرده اند و هر روز با آن دست به گریبان هستند.
سکوت معنادار شهرداری، مدیران برخی بلوک ها، شورایاری و از همه مهمتر فعالان محیط زیستی اکباتان در برابر این پدیده مخرب جای تامل دارد؛ باید پذیرفت اکباتان نه فقط یک محله بلکه خانه و کاشانه ماست و هرگونه تغییر و نابسامانی در احوال جغرافیایی و زیستی آن به اشکال گوناگون سلامت جسمی و روانی همه ساکنان را تحت تاثیر قرار میدهد.
انتظار می رود شهرداران منطقه و ناحیه در جایگاه مجریان مدیریت شهری نسبت به این عارضه بی-تفاوت نباشند، مصلحت و تعارف های معمول را کنار بگذارند و براساس وظایف و اختیارات قانونی خود واکنش مناسبی نشان دهند. هیات مدیره به ویژه هیئت مدیره مرکزی، شورایاری و تشکل های غیردولتی مرتبط با محیط زیست به عنوان بازوهای اجتماعی، نظارتی و مشورتی در مواجه با این آسیب و مسایل مشابه می بایست سکوت معنادار خود را بشکنند و در این مسیر مطالبات اهالی را با دقت و هوشمندی پیگیری کنند.
منطقی است که با واقع بینی و نگاه فراگیر اجتماعی به مسئله مهمی همچون آلودگی سیلوهای سیمان اکباتان بنگریم و حداقل از مسئولان ذی ربط انتظار داشته باشیم تذکرات قاطعی به بهره برداران کارگاه بدهند و آنان را ملزم به رعایت تدابیر و تمهیدات پیشگیری از انتشار گردوغبار مانند تسطیح زمین، استفاده از فیلترهای جاذب گردوخاک و دیگر سامانه های بازیابی کنند؛ یادمان نرود همیشه علاج واقعه قبل از فاجعه بهتر است.
محمد جواد نعمتی
طراحی وب سایت : ایران طراح