«انزوا» در اکباتان چقدر جدی است؟

«انزوا» در اکباتان چقدر جدی است؟

این روزها به لطف تلفن همراه و رایانه، بسیار راحت می توان روز را بدون صحبت کردن با کسی به پایان برد. تعامل با دیگران موضوعی است که همۀ ما باید از اهمیت آن آگاه باشیم. پژوهش های تازه ای نشان می دهد که تنهایی و انزوا، به اندازۀ چاقی، سلامت و دیرپایی ما را تهدید می کند.

به گزارش سایت خبری اکباتان، اگر در سرشماری سال 95 شمسی که در کل کشور صورت گرفت شهرک اکباتان هم یک شهرستان محاسبه می شد، با احتساب جمعیت حداقل 70 هزار نفری خود می توانست رتبه 136 فهرست شهرهای ایران را به خود اختصاص دهد. جمعیتی که در یک مساحت حدود 6 کیلومتری اسکان داده شده اند با چیدمانی کاملا مجزا و بدون مزاحمت واحدهای آپارتمانی برای یکدیگر.

اما هر چقدر که برای شهرک اکباتان از بعد مهندسی و فنی برنامه ریزی صورت گرفته تا از بهترین پارامترها برخوردار باشد، در رابطه با تعاملات اجتماعی افراد این شهر کاری به شکل جدی انجام نشده و حتی کار به جایی رسیده است که امروز هستند اشخاصی که به طور مثال سالیان سال در فاز 1 زندگی می کنند اما برخی بلوک های فاز 2 را از لحاظ موقعیت جغرافیایی بلد نیستند و این نشان دهنده این موضوع است که بعضا ارتباطات در سطح اکباتان محدود و ضعیف است و شاید خطر انزوا در کمین بسیاری از ساکنین اکباتان باشد.

خانواده های اکباتانی کوچکتر شده اند

بی تردید زنگ هشدار روند کاهش جمعیت در تمام کشور قابل شنیدن است و هر از چندگاهی نیز رسانه های هشدارهای لازم را در این خصوص ارائه می کنند اما این موضوع به نظر می رسد در رابطه با اکباتان نمود بیشتری داشته باشد. در این رابطه بدون تعارف باید گفت که تحقیقات جامع و کاملی وجود ندارد اما کافی است هر ساکن نگاهی به دور و بر خود بیندازد تا ببیند فرزندان چه تعدادی از همسایگان اکباتانی در خارج از کشور زندگی می کنند و به همین سبب پدر و مادر تنها زیست می کنند. مسئله ای که در نگاه نخست چندان محل اشکال واقع نمی شود اما قطعا در کوچکتر شدن خانواده های اکباتانی نقش داشته است. خانواده ای که امروز نه تنها فرزندان را در کنار خود ندارد بلکه نسل های بعدی همچون نوه ها نیز از این حضور محروم هستند.

برنامه ریزی اجتماعی بسیار ضعیف، گسست فرهنگی همسایگی

معمولا در بلوکهای اکباتان بین 300 تا 500 خانوار زندگی می کنند. عددی که قطعا با کمی تأمل بیشتر بسیار قابل توجه به نظر می رسد اما متأسفانه برای این جمعیت زیاد در یک فضای محدود، کمترین برنامه ریزی ممکن اجتماعی صورت گرفته و می گیرد و اصولا مدیریت اداره کننده بلوکها هیچگاه تلاش برای افزایش سطح روابط فیمابین همسایگان را در منشور شرح وظائف خود طبقه بندی نمی کنند. امروزه یکی از بیشترین نمونه های تعامل ساکنین با محیط پیرامون به دقایقی خلاصه می شود که برای پرداخت حق شارژ ماهیانه و یا پیگیری مشکلات روزمره به دفتر اجرایی بلوکها مراجعه می شود.     

به گفته ساکنین قدیمی، در دهه شصت و حتی اوایل دهه هفتاد اوقات عصرگاهی را در محوطه عمومی بلوک می گذراندند و از حال یکدیگر باخبر می شدند اما همان افراد دیروز، امروز بیشتر ترجیح می دهند اوقات را در آپارتمان خود سپری کنند.  

از سوی دیگر نهادهای اجتماعی نیز در این خصوص به تمامِ معنا منفعل هستند چون نه ذهن خلاقه ای برای مدیران وجود دارد و نه دغدغه ای که بر اساس آن تلاش و کوششی صورت پذیرد. هدف بیشتر برنامه های اجتماعی در محدوده اکباتان تهیه مستندات سازی های صوری است که رضایت مدیران بالاتر از ارائه آنها جلب شود.

خطرات انزوا گرایی

چندی پیش محققان دانشگاه بریگهام یانگ در ایالت یوتا امریکا، در حدود 35 سال در مورد تنهایی، انزوای اجتماعی و تاثیرات آن به روی زندگی انسان مطالعه کرده اند. نتایج این پژوهش های طولانی مدت شگفت آور است. مدیر این مطالعات، خانم دکتر «جولین هالت لونستد» گفت: «ما باید روابط اجتماعی خود را جدی تر بگیریم. اثرات تنهایی و انزوای اجتماعی در مقایسه با چاقی، برای سلامت عمومی بسیار جدی است.»

مطالعات به روی داده های حدود سه میلیون شرکت کننده نشان می دهد که تنهایی، انزوا و تنها زندگی کردن به طور متوسط 26، 29 و 32 درصد خطر مرگ زودرس را افزایش می دهد.

منتشر شده در شنبه 22 مهر 1396       کد خبر : 7168
آخرین اخبار
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب‌سایت محفوظ می‌باشد.
طراحی وب سایت : ایران طراح