اعاده دادرسی در پرونده دارالقرآن اکباتان، «شوآف» یا ... !؟
اعاده دادرسی در پرونده دارالقرآن اکباتان، «شوآف» یا ... !؟
پس از صدور رأی نهایی دیوان عدالت اداری در پرونده دارالقرآن اکباتان که به نفع احداث کنندگان این مکان اعلام شده بود، عده ای از «همراهان مردمی» پرونده، موضوع اعاده دادرسی را برای ادامه روند پیگیری مطرح و در این زمینه قول هایی نیز به اهالی داده بودند.
به گزارش سایت خبری اکباتان، حالا و بعد از گذشت چند ماه از این قول و قرارها هوشنگ هموطن عضو شورایاری شهرک اکباتان و یکی از افراد پیگیر در این رابطه بحث اعاده دادرسی را به طور کل منتفی اعلام کرد و گفت: «اصلا از فردای صدور حکم نهایی دیوان عدالت اداری هیچگونه تلاش و یا عزمی برای طرح اعاده موضوع دادرسی وجود نداشت چون اساسا مستندات لازم برای انجام این کار فراهم نبود و عده ای تنها با هدف دلخوش کردن مقطعی مردم این حرفها را به زبان آورند».
از گفته های این عضو شورایاری اکباتان می توان برداشت کرد که دیگر مسلم و مسجل است که پرونده دارالقرآن آنهم به رغم تمام «انرژی های مردمی» موجود در این رابطه پایان یافته است. اما مسئله ای که شاید در این مقطع بد نباشد تا به آن پرداخته شود این است که چه شد پرونده ای که در ابتدا با حکم توقف روند ساخت و ساز همراه بود و از این رهگذر سرمستی خاصی برای افراد «اصلی» معترض ایجاد شده بود، در نهایت چنین فرجامی پیدا کرد.
فراموش نکنیم که در آن هنگام عده ای حتی به شوخی شعار «اکباتان باید استان شود و مرکز آن نیز بلوک 19 تعیین شود» سر می دادند اما حالا ...
فراموش نکنیم که هر از چند گاهی جلسه ای با عنوان «گزارش به مردم» توسط دست اندرکاران اعتراض ها ترتیب داده می شد و وکلای محترم پرونده روند موجود را تشریح می کردند. ای کاش هم اکنون نیز از همان دست جلسات برگزار شود و حداقل به مردمی که وقت و انرژی خالصانه خود را صرف این موضوع کردند توضیح داده شود که چرا با وجود شروع امیدوار کننده در نهایت داستان بدین گونه ختم شد؟
چه شد که اینگونه شد؟
اما به طور حتم برای بسیاری این پرسش همچنان مطرح است که چرا سرانجام پرونده دارالقرآن آنهم با وجود طرح ادعاهایی همچون «مشاعات مردم اکباتان»، «حیاط خلوت ساکنین»، «هیئت بدون مجوز عشاق المهدی» و ... به اینجا کشیده شد و در نهایت حکم دادگاه نه تنها باعث تثبیت همیشگی مکان دارالقرآن بلکه تأیید فعالیت قانونی هیئت مذکور در انتهایی ترین نقطه جغرافیایی ممکن در فاز 2 شد.
یکی از دست اندکاران اصلی گروه حامیان محیط زیست اکباتان که در همراهی با جریان اعتراض همسایگان نقش بسزایی داشت در توضیح چرایی بوجود آمدن شرایط فعلی با شرط نام نبردن از وی گفت: بعد از حکم اولیه دیوان عدالت اداری ما در جلسات خودمان این بحث را مطرح کردیم که با توجه به پیروزی اولیه حقوقی که بواسطه صدور حکم توقف ساخت و ساز بدست آمده بود، باید ادامه راه با تاکتیک مذاکره پیش ببریم و حالا وقت «استفاده هوشمندانه از ظرفیت ایجاد شده» است. بر همین اساس پیشنهاد کردیم راهبرد «امنایی اداره شدن مکان دارالقرآن» را در مذاکرات مطرح کنیم که در آن مقطع احتمال موافقت دوستان شهرداری با آن بسیار زیاد بود. بر این اساس می توانستیم بخش مهمی از تصمیم گیری در خصوص سرنوشت این مکان را در اختیار ساکنین و همسایگان قرار دهیم اما متأسفانه عده ای تنها تندروی را در دستور کار خود داشتند و مدام شعار «تخریب کامل» سر دادند و وضعیت همانی شد که امروز شاهدش هستیم.
این عضو گروه حامیان محیط زیست همچنین گفت: آن روز نباید سوار احساسات می شدیم اما متأسفانه در این دام افتادیم. البته در این میان عده ای هم به عمد احساسات موجود را دامن می زدند و تنها هدفشان از این کار معرفی خود به عنوان «فعال اجتماعی» و «پیگیر مطالبات مردم» معرفی کنند.
---------------------------------------------
امروز پرونده دارالقرآن دیگر تمام شده و حافظه تاریخی مردم اکباتان پیوسته است اما چیزی که مهم است درس گرفتن از تجربیات ارزشمندی است که از این رهگذر حاصل شده است. باید پذیرفت شور و شعار خوب است اما اگر عقلانیت و هوشمندی در کنار آن تدارک دیده نشود کار در نهایت با خروجی دلخواه همراه نخواهد شد. از طرف دیگر باید بین «غوغا سالاران» و «دلسوزان واقعی» مردم تفاوت قائل شد. یکی از بزگترین مشکلات امروز شهرک اکباتان حضور افرادی است که به هر قیمت می خواهند تنها «باشند» و دیده شوند، حالا فرقی نمی کند بستر موجود انجمن اولیاء و مربیان یک مدرسه باشد یا نهاد نمایندگی محله و همسایگان در امور اجتماعی. باید همراهان واقعی مردم را حمایت کرد تا روزهای بهتر از راه برسند.
طراحی وب سایت : ایران طراح