پاسخ های صریح مدیرعامل «هایپرمی» به برخی شائبه ها
منصور عالی پور مدیر عامل شرکت فروشگاههای زنجیره ای «هایپرمی» که شعبه نخست و اصلی آن در شهرک اکباتان قرار دارد در گفت و گویی با روزنامه همشهری به بیان برخی ابعاد و جزئیات فعالیت فروشگاههای زنجیره ای در ایران پرداخته است.
به گزارش سایت خبری اکباتان، منصور عالی پور خیلی اهل مصاحبه و در کادر بودن نیست به همین دلیل وقتی مکتوبه ای از وی منتشر می شود باید آن را مهم تلقی کرد چون بی دلیل کاری را انجام نمی دهد. شاید قرار باشد به برخی شائبه ها پاسخ داده شود، کسی چه می داند؟
در ادامه مشروح پاسخ های وی به پرسش هایی آمده است که بیشتر حول محور رابطه تولید کنندگان کالا با مدیران فروشگاههای زنجیره ای می باشد.
------------------------------------------------------------
آقای عالیپور، تولیدکنندگان میگویند که برای ارائه اجناسشان به فروشگاههای زنجیرهای باید مبالغ سنگینی به مدیران فروشگاهها پرداخت کنند. آیا گرفتن سهم از قفسه فروشگاههای زنجیرهای، به واسطه یک قانون نانوشته، نیاز به یک سرمایه هنگفت دارد؟
نه لزوما. همهچیز در بازار به توافق طرفین بستگی دارد. هر شرکت یا فروشگاهی سلیقه و قوانین خودش را دارد. نمیتوان گفت که یک قاعده یا قانون بر همه فروشگاههای زنجیرهای حکم میکند. بهخصوص در رابطه با کالاهایی که از نوع استراتژیک نیستند کمتر میتوان بهدنبال شروط مشخص یا قانونی بود.
تسویه حسابها چطور؟ ما مطلع شدهایم گاهی مدیران فروشگاهها ۲ماه یا حتی ۳ماه یک بار با تولید کنندگان تسویه حساب میکنند.
واقعیت این است که نمیتوان به طور قطعی و درباره همه کالاها و فروشگاهها یک حکم صادر کرد. برای خرید کالاهای اساسی مثلا روغن، تقریبا همه فروشگاهها توافق میکنند که ظرف یک هفته با تولیدکننده تسویه حساب کنند، اما کالاهای غیرضروری ممکن است زمان تسویههای طولانی تر داشته باشد.
پس تکلیف حمایت از تولید کننده چه میشود؟ بخصوص آنها که تازه کارترند و بیشتر نیاز به حمایت شدن دارند؟
ببینید به هر حال نفع این قراردادها دوسویه است. تولید کنندهها هم اگر این شرایط برایشان مناسب نباشد یا احساس کنند که تحت قراردادهای اینچنینی، متضرر میشوند، قطعا اصراری برای پیوستن نخواهند کرد. واقعیت این است که وقتی دوست داریم به عنوان تولید کننده کالاها و تولیداتمان را تحت برند یک فروشگاه عرضه کنیم باید شرایط فروشگاه را بپذیریم.
در واقع شما با استناد به اصرار تولید کننده برای حضور در فروشگاه، انحصار موجود را انکار میکنید؟
با ارائه کالا در قفسههای فروشگاههای زنجیرهای، تولید بالا میرود، کالا شناخته میشود، در دسترس مشتری قرار میگیرد بدون آنکه تولید کننده سراغ تبلیغات گسترده و پرداخت هزینههای گزاف برای آن برود. اصلا بسیاری از تولید کنندهها از استراتژی تخفیف در فروشگاه برای شناخت کالاهای خود در ابتدای راه استفاده میکنند. اما آن مبلغ ورودی که شما از آن حرف زدید درباره همه کالاها و برندها صحت ندارد. اینطور نیست که لزوما هر تولید کنندهای بخواهد هر کالاهایی را در هر فروشگاه زنجیرهای ارائه کند، نیاز به پرداخت مبلغ هنگفتی برای ورودی داشته باشد.
پس مشکل کجاست؟
خیلی وقتها فروشگاهها نیازی به کالاهای تولید کنندههایی که میگویید، ندارد. قفسه فروشگاهها هم محدود است. درنظر بگیریم که باید عرضه کالا برای فروشگاه و مدیر فروشگاه هم توجیه اقتصادی داشته باشد. باید قبول کنیم که دادن قفسه فروشگاهها به تولیدکنندهها امتیاز دادن به آنهاست و فروشگاهها هم برای عرضه یا حذف یک برند مشکلات و مصایب خودشان را دارند.
یعنی در اتحادیه هیچ سیاستی در راستای حمایت از تولیدکنندگان در دستور کار نیست؟
قطعا هست. از طرف خود اتحادیه، بخشنامههای مختلفی به فروشگاهها زده شده که حمایت از تولیدات داخلی صورت پذیرد. امروز و به این واسطه، ۹۵درصد کالاهایی که در تمام فروشگاههای زنجیرهای داخلی عرضه میشود، ایرانی است. اما باید پذیرفت که بازارهای هدف در هر فروشگاهی با فروشگاه دیگر یا حتی با سوپرمارکتها فرق میکند.
پس به عقیده شما فروشگاههای زنجیرهای به اهدافی که برای آنها تاسیس شده بودند یعنی رفع انحصار، کوتاه کردن دست واسطهها، ایجاد فضای رقابتی و… رسیدهاند؟
تا حدودی بله. کالاهایی که در شلف فروشگاهها قرار میگیرند، به نوعی دارای اعتبار میشوند. مثلا وقتی ۵نوع برند ماست کنار یکدیگر بهواسطه شرایطی که فروشگاههای زنجیرهای فراهم کردهاند، کنار یکدیگر قرار میگیرند، ناخودآگاه به ایجاد شرایط رقابتی در تولید و افزایش کیفیت کالاها کمک میکنند. یکی از اهداف فروشگاههای زنجیرهای ایجاد همین رقابت در بازار بوده که من فکر میکنم تا حدودی به آن رسیدهایم.
اما تولید کنندگان میگویند که یک انحصارطلبی گسترده دست آنها را از قفسهها کوتاه کرده.
باند، مافیا و انحصار معنا ندارد اما من قبول دارم که ورود به بعضی از فروشگاهها سخت است. همانطور که گفتم فضای فروشگاهها هم محدودیت دارد و این باعث میشود که ما گاهی شرمنده برخی از تولیدکنندگان باشیم.