مهم‌ترین علت شادی

طی یک پژوهش، از جوانان پرسیده شد "چه چیزی در زندگی ما را شادمان و سلامت نگه می‌دارد؟" بیش از ۸۰درصد آنها گفتند مهم‌ترین هدفشان در زندگی پولدار شدن است و ۵۰درصد از همین افراد گفتند هدف مهم دیگر آنها مشهور شدن است. همیشه به ما می‌گویند باید به سختی کار کرد تا زندگی خوبی داشت.
مسئله اینجاست که نمی‌شود تصویری از کل زندگی یک انسان از ابتدا تا به انتها داشت تا فهمید چه چیزهایی باعث خوشبختی او شده است. در تحقیقات، فقط می‌شود درباره‌ی گذشته‌ی آدم‌ها از آنها سوال کرد و این هم اطلاعات کاملی را در اختیار نمی‌گذارد زیرا ما خیلی چیزها را درباره‌ی زندگی خود فراموش می‌کنیم.
تحقیق هاروارد درباره‌ی بزرگسالی، احتمالا طولانی‌ترین پژوهشی است که در این باره تا به حال انجام شده است.
در این تحقیق، زندگی ۷۲۴ مرد به مدت ۷۵ سال مورد پیگیری قرار گرفته، به این ترتیب که در سال‌های مختلف عمر از نوجوانی تا پیری از آنها درباره‌ی کار، زندگی خانوادگی و سلامتی آنها سوال شده است.
نکته‌ی مهم و ارزشمند این است که معلوم نبود زندگی این افراد در آینده چگونه رقم خواهد خورد. تحقیقاتی مثل این، انگشت‌شمار هستند. تقریبا اکثر اینگونه پروژه‌ها در کمتر از ۱۰ سال خاتمه می‌یابند، زیرا شرکت‌کنندگان از ادامه‌ی همکاری منصرف می‌شوند، بودجه‌های تحقیقاتی به پایان می‌رسند و یا پژوهشگران علاقه‌مندی خود را از دست می‌دهند یا می‌میرند. اما این تحقیق به همت چندین نسل از پژوهشگران ادامه پیدا کرد. من (روانپزشک رابرت والدینگر) چهارمین مسئول این تحقیق از سال شروع آن یعنی ۱۹۳۸ هستم.
در زمان شروع تحقیق در بیش از ۷۰ سال قبل، پژوهشگران به خانه‌های این پسران نوجوان رفتند و با آنها و والدین‌شان صحبت کردند و آنها را مورد معاینات پزشکی قرار دادند. آنگاه این پسرها بزرگ شدند و به میانسالی رسیدند. آنها کارگر کارخانه، وکیل، معلم یا دکتر شدند، یک نفر رئیس‌جمهور آمریکا شد، برخی الکلی و معدودی دچار اسکیزوفرنی شدند. بعضی از آنها خود را از پایین‌ترین سطوح اجتماع به بالاترین رساندند و برخی معکوس این روند را طی کردند.
حدود ۶۰ نفر از ۷۲۴ نفری که تحقیق با آنها آغاز شد هنوز زنده و بیش از ۹۰ سال سن دارند و در تحقیق شرکت دارند. ما هر دو سال یک بار با افراد باقیمانده تماس می‌گیریم و درباره‌ی زندگی‌شان سوال می‌کنیم. برای اینکه تصویر دقیقی از وضعیت این افراد به دست بیاوریم، به فرستادن پرسشنامه برای آنها اکتفا نمی‌کنیم، بلکه به خانه‌های آنها می‌رویم و پرونده‌ی پزشکی آنها را مطالعه می‌کنیم، از آنها آزمایش خون می‌گیریم و اسکن مغزی انجام می‌دهیم، با بچه‌هایشان صحبت می‌کنیم و از زندگی روزمره و روابط خانوادگی آنها فیلم می‌گیریم.
حالا من می‌خواهم برای شما افشا کنم که ده‌ها هزار صفحه اطلاعات که در این تحقیق در طول چندین دهه جمع شد به ما درباره‌ی زندگی چه می‌گوید. حاصل تحقیق این است که پول، شهرت و سخت کار کردن، هیچ‌یک باعث خوشبختی نمی‌شوند. نتیجه‌ی گرانقدر این تحقیق ۷۵ ساله را به خاطر بسپارید: روابط خوب، ما را خوشحال‌تر و سالم‌تر نگه می‌دارد. همین.
این تحقیق، سه درس مهم درباره‌ی روابط انسانی به ما داده است. اولا، روابط اجتماعی واقعا برای ما خوب است و در مقابل، تنهایی کُشنده می‌باشد. کسانی که روابط خانوادگی و اجتماعی بیشتری دارند، خوشحال‌تر و از نظر جسمی سالم‌تر هستند و بیشتر عمر می‌کنند.
دوم، آنچه مهم است تعداد دوستان و روابط نیست بلکه کیفیت آنهاست. روابط تنش‌زا داشتن برای سلامتی واقعا خوب نیست، به عنوان مثال گاهی طلاق بهتر از ماندن در یک رابطه‌ی زناشویی بدون احساس و پر از مشاجره است. نکته‌ی جالب این بود که متغیری که در ۵۰ سالگیِ این افراد، می‌توانست وضعیت جسمانی و سلامتی آنها در ۸۰ سالگی را پیش بینی کند، سطح کلسترول آنها در ۵۰ سالگی نبود، بلکه رضایت آنها از روابطشان بود. کسانی که در ۵۰ سالگی بیشترین رضایت را از روابطشان داشتند، در ۸۰ سالگی از همه سالم‌تر بودند.
درس سوم این است که روابط خوب داشتن نه تنها بدن ما را سالم نگه می‌دارد، بلکه از مغز ما نیز محافظت می‌کند. کسانی که در ۸۰ سالگی در یک رابطه‌ی قابل اطمینان و اعتماد بودند، حافظه‌ی بهتری داشتند. اما رابطه‌ی خوب داشتن به معنی هیچ‌وقت دعوا نکردن نیست! برخی از این زوج‌ها مشاجره‌ی روزانه با هم داشتند، ولی مهم این بود که می‌دانستند در زمان نیاز، دیگری واقعا به فکر آنها و در کنار آنهاست.
بیش از یک‌صد سال پیش، "مارک تواین" در نگاه به زندگی که پشت سر گذاشته بود چنین گفت: "زندگی آنقدر کوتاه است که وقتی برای غر زدن، معذرت‌خواهی، کوته‌نظری و طلبکار بودن نیست. فقط برای عشق ورزیدن وقت هست، آنهم گویی فقط یک لحظه."
 
منتشر شده در شنبه 6 فروردين 1401       کد خبر : 10451
آخرین اخبار
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب‌سایت محفوظ می‌باشد.
طراحی وب سایت : ایران طراح