آموزش مدیریت مالی به کودکان
پول برای برآورده کردن نیازها و خواسته‌ها در جامعه‌ی ما ضروری است و همه به مهارت‌های مدیریت مالی نیاز دارند. این مهارت‌ها از عقاید، نگرش‌ها، عادت‌ها و ارزش‌هایی که در دوران کودکی و در حین رشد، در مورد پول کسب می‌کنیم، ناشی می‌شود. بدیهی است که آموزش مالی برای همه ضروری است. کودکانی که یاد می‌گیرند برای مخارج و هزینه‌هایشان برنامه‌ای داشته باشند و آن را اجرا کنند، اعتمادبه‌نفس بیشتری خواهند داشت. به علاوه آنها بیش از سایر کودکان به توانایی‌هایشان در تصمیم‌گیری اعتماد دارند و متکی به خود هستند. آنها زودتر می‌توانند با مفاهیم مهم اقتصادی مانند اعتبار، مالیات و بیمه آشنا شوند و شروع به سرمایه‌گذاری برای زندگی آیند‌ه‌شان کنند. در این مطلب شما را با روش‌ها و تکنیک‌های کاربردی آموزش مدیریت مالی به کودکان آشنا می‌کنیم. کودکان چگونه یاد می‌گیرند؟
آمادگی کودکان برای یادگیری بیش از آنکه به سن آنها بستگی داشته باشد به علایق، توانایی‌ها، سطح فهم و نیازهایشان وابسته است. والدینی که از روش‌های یادگیری کودکان آگاهی دارند، می‌توانند از سنین پایین، فرصت‌های یادگیری مفیدی را برای آنها ایجاد کنند.
۱- آموزش مدیریت مالی به روش غیرمستقیم با استفاده از مشاهده و مثال
کودکان آنچه والدین‌شان با پول انجام می‌دهند و احساسی را که در مورد پول دارند، مشاهده می‌کنند. آنچه کودکان می‌بینند و می‌شنوند بر نگرش‌ها و ارزش‌هایی که در آنها شکل می‌گیرد، تاثیر می‌گذارد. به همین دلیل والدین باید نگرش‌های خود در مورد پول و روش‌هایی را که برای خرج کردن پول استفاده می‌کنند، ارزیابی کنند.
آیا همیشه سعی می‌کنید که به تعهدات مالی‌تان پایبند باشید؟ آیا در مورد مسائل مالی آرام و منطقی هستید یا پول باعث ایجاد درگیری و طغیان‌های احساسی می‌شود؟ آیا پول‌هایتان را بر اساس هوا و هوس خرج می‌کنید یا برای خرج کردن آن برنامه دارید؟
۲- مشارکت در بحث‌ها و تصمیم‌گیری‌ها
والدین می‌توانند با وارد کردن کودکان در بحث‌های معمول خانوادگی به آنها کمک کنند که مسائل مالی را درک کنند. این کار باعث می‌شود کودکان به تدریج درک کنند که درآمد خانواده برای چه مواردی هزینه می‌شود و اهداف مالی کوتاه‌مدت و بلندمدت خانواده چه هستند. کودکانی که وضعیت مالی خانواده را درک می‌کنند، کمتر از سایر کودکان درخواست‌های مالی غیرمنطقی دارند.
شما باید قوانینی اساسی را برای این جلسات خانوادگی تعیین کنید و به خوبی مشخص کنید که فرزندتان به چه طریقی باید در آنها مشارکت داشته باشد. به علاوه باید بر اهمیت محرمانه بودن این بحث‌های خانوادگی تاکید کنید و از کودک بخواهید که مسائل مطرح شده در جلسات خصوصی خانوادگی را برای دیگران بازگو نکند.
۳- آموزش مدیریت مالی به روش مستقیم و برنامه‌ریزی فرصت‌ها و تجربه‌ها
بعضی اوقات باید برای فرصتی برنامه‌ریزی کنید تا بتوانید درس خاصی را به فرزندتان بیاموزید. برای نمونه، وقتی با فرزند ۷ ساله‌تان «مغازه‌بازی» می‌کنید، می‌توانید تفاوت میان ارزش اسکناس ۱۰۰۰ تومانی و اسکناس ۵۰۰۰ تومانی را به او یاد بدهید یا می‌توانید به همراه فرزندتان در وب‌سایت‌های نقد و بررسی کالا جستجو کنید و از او بخواهید که در یافتن و خواندن نقدهای مصرف‌کنندگان در مورد خرید دوچرخه به شما کمک کند.
همیشه به یاد داشته باشید که فرزندتان از تعاملات و تجربه‌های واقعی بیشتر می‌آموزد تا از تصمیم‌هایی که بعد از سخنرانی‌ها و گفتگوهای یک‌طرفه‌ی شما گرفته می‌شود.
۴- ایجاد فرصت‌هایی برای انتخاب کردن و تصمیم‌گیری‌های واقعی
همه‌ی ما هر کاری را با انجام دادن آن یاد می‌گیریم. وقتی والدین به کودکان فرصتی می‌دهند که نحوه‌ی خرج کردن پول را انتخاب کنند (به صورتی که متناسب با سن و مرحله‌ی بلوغ آنها باشد)، کودکان چیزهای زیادی یاد می‌گیرند.
درست است که گاهی انتخاب‌های آنها اشتباه است، ولی در این موارد والدین باید به جای مسخره کردن و انتقاد کردن، کودکان را راهنمایی و حمایت کنند و همیشه راه گفتگو را باز بگذارند.
کودک باید چه چیزهایی را یاد بگیرد؟
۱- محدودیت‌های مالی و انتخاب کردن
هر کودک (و البته همه‌ی ما) باید یاد بگیرد که مقدار پول محدود است، ولی خواسته‌ها و نیازها پایانی ندارند. او باید بیاموزد که به دلیل محدود بودن میزان پولی که داریم، باید در مورد چگونگی اختصاص دادن پول خود به خواسته‌ها و نیازهایمان انتخاب‌هایی داشته باشیم به صورتی‌که به بیشترین رضایت ممکن برسیم. به فرزندتان کمک کنید که این موارد را یاد بگیرد:
• در چارچوب محدودیت‌های مالی خود زندگی کند.
• وقتی پول کمی در اختیار دارد، تغییراتی ایجاد کند.
• پیامدهای تصمیم‌های خود را بپذیرد.
یادگیری این موارد باعث می‌شود که فرزندتان زندگی موفق را بیاموزد.
۲- اهمیت فرصت‌ها، تعیین اولویت‌ها
انتخاب‌ها مهم هستند، چون وقتی پول را برای چیزی خرج می‌کنیم، دیگر نمی‌توانیم آن را برای گزینه‌های جذاب دیگری خرج کنیم و به همین دلیل فرصت‌هایی را از دست می‌دهیم. بنابراین همیشه باید پول را برای مهم‌ترین موارد هزینه کنیم. در فرآیند ارزیابی اینکه پولِ محدودِ کودک، ابتدا باید برای کدام خواسته‌هایش هزینه شود، او باید:
• یاد بگیرد که خواسته‌هایش را اولویت‌بندی کند.
• یاد بگیرد که تفاوت میان موارد مهم و چیزهایی را که اهمیت چندانی ندارند، تشخیص بدهد.
• درک کند که نیازها و خواسته‌ها با هم متفاوت هستند.
به کودک خود بگویید که چگونه بر اساس ارزش‌ها و اهدافی که در پس تصمیم‌هایتان وجود دارد، انتخاب می‌کنید. کودک باید فرصت‌هایی برای انتخاب کردن داشته باشد. (البته با راهنمایی و حمایت والدین)
انتخاب‌هایی که موفق هستند به شما این فرصت را می‌دهند که کودک خود را تحسین کنید و در شادی و لذت او شریک شوید. البته بعضی از انتخاب‌های کودک عاقلانه نیست. در این صورت به او کمک کنید تا ارزیابی کند کجای کار اشتباه بوده است و او را برای تصمیم‌گیری‌های آینده تشویق کنید.
۳- صرفه‌جویی و استفاده‌ی بهینه از پول
کودک باید یاد بگیرد که اگر از وسایل و چیزهایی که از قبل داشته مراقبت کند، با پول محدود خود می‌تواند خواسته‌های بیشتری را برآورده کند. او باید درک کند پولی که برای جایگزین کردن اسباب‌بازی‌ها یا لباس‌های گم‌شده یا خراب شده به دلیل استفاده‌ی نادرست هزینه می‌شود، نمی‌تواند برای خرید چیزهای جدید و جالب دیگر خرج شود.
به علاوه می‌توانید فرصت‌های زیادی را پیدا کنید و با استفاده از مثال و بحث، مزیت‌های تبدیل شدن به شهروندی خوب را به فرزندتان بیاموزید و به او یاد بدهید که از منابع کمیاب حفاظت کند و از هدر دادن و اسراف کردن پرهیز کند. برای نمونه، پیاده رفتن به فروشگاه نزدیک خانه به جای استفاده از اتومبیل، اثر مثبتی بر محیط‌زیست و همچنین هزینه‌هایتان دارد. استفاده نکردن از اتومبیل موجب کاهش آلودگی هوا، مصرف بنزین و هزینه‌های حمل‌ونقل می‌شود.
به فرزندتان یاد بدهید که استفاده‌ی درست و مناسب از زمان و مهارت‌ها، موجب استفاده‌ی بهینه‌تر از پول موجود می‌شود. برای نمونه، عوض کردن دکمه‌های پیراهن یا دوختن حاشیه و لبه‌ی جدیدی به دامن به این معنی است که نیازی به خرید پیراهن یا دامن جدیدی نداریم. بنابراین می‌توانیم پولی را که از جایگزین نکردن این لباس باقی می‌ماند برای انتخاب‌های مناسب دیگری هزینه کنیم. به علاوه با این کار مهارت‌های زندگی روزمره را نیز که در تمام طول زندگی فرزندتان برای او مفید خواهد بود، به او می‌آموزید.
کودک باید بداند که لازم نیست برای برآورده کردن هر خواسته‌ای مبلغی را هزینه کند و گاهی می‌تواند از خلاقیت خود استفاده کند. برای نمونه خودش می‌تواند کارت تبریک تولد دوستش را درست کند یا با استفاده از لباس‌های دورانداخته‌ی سایر اعضای خانواده برای خود لباسی را طراحی کند. این کارها موجب برانگیخته شدن خلاقیت کودک می‌شود و علاوه بر آن باعث می‌شود که کودک از فواید منابع موجود آگاه شود.
۴- تعیین اهداف و ایجاد برنامه‌ای برای خرج کردن پول
وقتی کودک به اندازه‌ای بزرگ شده که پول توجیبی می‌گیرد (معمولا وقتی بین ۷ تا ۹ سال سن دارد) زمان آن رسیده است که به او کمک کنیم تا برنامه‌ای برای خرج کردن پول‌ها تهیه کند. این برنامه باید ساده باشد و کودک بتواند آن را درک کند و بر اساس اهدافی باشد که هر دوی شما در مورد آنها توافق دارید. تعیین اهداف و تهیه‌ی برنامه به شما کمک می‌کند که در مورد مقدار پول توجیبی فرزندتان تصمیم بگیرید.
برای نمونه، اگر فرزندتان باید برای ناهار در مدرسه هزینه‌ای را پرداخت کند، در گروه‌های مختلفی در مدرسه عضو است یا به طور منظم در برنامه‌های مختلفی شرکت می‌کند، هر دو باید در مورد مقدار قابل‌قبول پول توجیبی برای این هزینه‌های ثابت و قابل پیش‌بینی به توافق برسید. گفتگو کردن با فرزندتان به شما امکان می‌دهد که به او توضیح بدهید که چگونه خرج کردن پول برای این فعالیت‌ها با ارزش‌ها و اهداف شما همخوانی دارد.
به علاوه باید در مورد مبلغ معینی برای هزینه‌های متغیر تصمیم بگیرید. هزینه‌های متغیر، هزینه‌های مربوط به مواردی هستند که چندان ضروری نیستند، ولی دلخواه و مطلوب هستند، مانند هزینه‌های تفریحی، تنقلات و سرگرمی که موجب می‌شود کودک شما در انتخاب کردن و زندگی کردن با بودجه‌ای محدود و مشخص تجربه پیدا کند. مبلغ پول پرداختی و میزان استقلال فرزندتان در تصمیم‌گیری، به مرحله‌ی بلوغ و میزان تجربه‌ی او بستگی دارد.
این فرصت خوبی است که به فرزندتان بیاموزید که مقدار کمی از پول را برای ذخیره‌ی اضطراری کنار بگذارد. فرزندتان باید اهمیت داشتن مبلغی پس‌انداز برای مواردی مانند تماس تلفنی اضطراری یا کرایه‌ی اتوبوس را یاد بگیرد.
۵- پس‌انداز کردن و کمک به دیگران
هر کودکی باید یاد بگیرد که چطور برای پس‌انداز کردن و کمک کردن به دیگران و همچنین خرید کردن، برنامه‌ای تهیه کند. برنامه‌ریزی برای پس‌انداز کردن پول برای تعطیلات یا خرید هدایای جشن تولد یا کمک کردن به کسانی که به کمک مالی نیاز دارند یا برنامه‌ریزی برای پس‌انداز کردن پول توجیبی یک هفته برای خرید چیزهای گران، به کودک کمک می‌کند تا عادت‌های مهمی را برای زندگی آینده‌ی خود کسب کند.
ایده‌ی پس‌انداز کردن پول ابتدا زمانی به فکر کودک می‌رسد که پول توجیبی او برای خرید چیزی که می‌خواهد، کافی نیست. بنابراین کودک باید برای خرید آن، بخشی از پول توجیبی خود را برای ۲ یا ۳ هفته پس‌انداز کند. می‌توانید با دادن قلک یا پاکتی برای نگه داشتن پول‌ها تا زمانی‌که مبلغ موردنظر جمع‌آوری شود، اجرای برنامه‌ی پس‌انداز کردن پول را به فرزندتان یاد بدهید.
با کمک به کودکان بزرگ‌تر در باز کردن حساب پس‌انداز در بانک، به آنها یاد بدهید که برنامه‌های پس‌انداز طولانی‌تری را اجرا کنند. همچنین به او یاد بدهید که به طور منظم، مبالغ پس‌انداز را به صورت حضوری یا با استفاده از اینترنت به حساب پس‌اندازش واریز کند.
۶- مهارت‌های مصرفی
کسب مهارت‌های خرید، سرمایه‌گذاری مادام‌العمری است که با یاد دادن این حقیقت به کودک ۴ ساله شروع می‌شود: تازمانی‌که پول آب‌نباتی را نپردازد، نمی‌تواند آن را داشته باشد. این موارد مهارت‌های مهمی هستند که فرزندتان باید پیش از اینکه فرصتی برای تصمیم‌گیری به او داده شود، ابتدا آنها را در رفتار خود شما مشاهده کند:
• خواندن برچسب‌ها
• کسب اطلاعات در مورد گارانتی و ضمانت محصولات
• انجام امور مربوط به پس دادن محصولاتی که کیفیت مناسبی ندارند
۷- خرید مقایسه‌ای
پیدا کردن کیفیت مناسب با بهترین قیمت، مهارت مهمی است. شما می‌توانید آموزش این مهارت را با توضیح دادن این مسئله برای فرزند ۷ یا ۸ ساله‌ی خود شروع کنید که چرا کالایی را به جای کالای دیگری در فروشگاه انتخاب کرده‌اید.
۸- جستجو برای اطلاعات مناسب
با بزرگ‌تر شدن فرزندتان او را تشویق کنید که پیش از خریدهای مهم به اطلاعات مربوط به قیمت و کیفیت کالا توجه کند. برای به دست آوردن این اطلاعات می‌توان به فروشگاه‌های مختلف مراجعه کرد، از روزنامه، تلفن و کاتالوگ محصولات استفاده یا نقد و ارزیابی محصولات در مجله‌ها و وب‌سایت‌ها را مطالعه کرد.
۹- قرض گرفتن
این مسئله که قرض گرفتن موجب کاهش مقدار درآمدی می‌شود که در آینده می‌توانیم خرج کنیم، مفهوم بسیار مهمی است. اگر می‌خواهید مبلغی را به فرزندتان قرض بدهید، بهتر است که مبلغ کمی را به او قرض بدهید تا بازپرداخت آن برای کودک سخت نباشد. برای داشتن برنامه برای بازپرداخت پول اصرار کنید و به آن پایبند باشید.
کودک شما در ۱۰ یا ۱۱ سالگی می‌تواند درک کند که وام‌دهندگان سود دریافت می‌کنند، بنابراین مبلغی که باید بپردازد افزایش پیدا می‌کند. یادگیری محاسبه‌ی هزینه‌های سود و ملزم بودن به پرداخت این هزینه‌ها به شما، کودک را با هزینه‌های وام در دنیای واقعی آشنا می‌کند.
منابع درآمد فرزندان
هدایا
در صورت تمایلِ کودک می‌توان در روزهای تولد و تعطیلات به جای هدیه از مقادیر اندک پول به عنوان هدایای نقدی استفاده کرد. می‌توانید بخش اصلی هدایای نقدی بزرگ‌تر را برای استفاده در آینده در نوعی پس‌انداز سرمایه‌گذاری کنید. این کار فرصتی برای تعیین اهداف بلندمدت و ابزاری را برای اجرای آنها به کودک می‌دهد.
پاداش
بعضی از والدین برای پاداش دادن به کودک برای نمرات خوب یا رفتار مناسب به او پول می‌دهند. ولی این پول می‌تواند کارکرد رشوه را داشته باشد و این پیام را به کودک برساند که رفتار مناسب، قیمتی دارد.
بنابراین بهتر است در موقعیت‌هایی که ارتباطی به استفاده از پول ندارند، از آن استفاده نکنیم. تحسین کردن، لبخند زدن و در آغوش گرفتن، روش‌های خوبی برای تشویق کودک به داشتن رفتار مناسب و نمرات خوب هستند.
پول توجیبی
پول توجیبی مبلغ مشخصی پول است که به طور منظم به کودک داده می‌شود. پول توجیبی دادن به کودک ابزار مناسبی برای شروع آموزش اصول اولیه‌ی مدیریت مالی به کودک است. گاهی در نخستین سال‌های مدرسه (بین ۷ تا ۹ سالگی) کودکان می‌توانند مدیریت مبالغ منظم پول را برای هزینه‌های خود در چند روز شروع کنند.
پول توجیبی برای مواردی (مانند ناهار مدرسه، فعالیت‌ها و تنقلات) هزینه می‌شود که والدین در هر صورت باید هزینه‌ی آنها را بپردازند. بنابراین شما پول اضافه‌ای به کودک پرداخت نمی‌کنید. هدف از پول توجیبی، انتقال بخشی از مسئولیت تعیین هدف، برنامه‌ریزی، اجرا و آموزش تکنیک‌های تصمیم‌گیری از شما به فرزندتان است.
مقدار پول توجیبی
۳ عامل، مبلغ مناسب پول توجیبی را تعیین می‌کند: توانایی مالی شما، مرحله‌ی بلوغ و سن کودک و مواردی که پول توجیبی برای آنها هزینه خواهد شد. میزان پول توجیبی باید متناسب با بودجه‌ی شما باشد، نه مبلغی که دوستان فرزندتان دریافت می‌کنند یا مبلغی که فرزندتان می‌خواهد داشته باشد.
با بزرگ‌تر شدن کودک و افزایش مسئولیت‌های او در مدرسه و جامعه، مبلغ پول توجیبی نیز افزایش می‌یابد، زیرا باید در دوره‌های برنامه‌ریزی طولانی‌تری هزینه شود. در ابتدا، دوره‌ی برنامه‌ریزی کوتاه‌مدت دو یا سه روزه مناسب است. ولی در سنین بالاتر می‌توان پول توجیبی را به صورت هفتگی پرداخت کرد.
پول توجیبی باید برای کدام فعالیت‌ها و عملکردها هزینه شود؟
برای جلوگیری از اختلاف و اطمینان یافتن از اینکه فرزندتان به خوبی می‌تواند پول توجیبی خود را مدیریت کند، هر دوی شما باید جواب این سوال را بدانید. فراموش نکنید که با بزرگ‌تر شدن فرزندتان، مسئولیت‌های او در مدرسه و جامعه افزایش می‌یابد و باید مبلغ پول توجیبی او را افزایش بدهید.
پول توجیبی باید بیشتر از مبلغ لازم برای هزینه‌های ضروری مانند ناهار مدرسه و کرایه‌ی اتوبوس باشد. اگر می‌خواهید فرزندتان تجربه‌های ارزشمندی در تصمیم‌گیری و یادگیری در مورد محدودیت‌های پول به دست بیاورد، باید مبلغ اضافه‌ای را برای خرج کردن یا پس‌انداز کردن به او بدهید. می‌توانید با یکدیگر تصمیم بگیرید که چه مبلغی با بودجه‌ی شما تناسب دارد. فراموش نکنید که این مبلغ اضافه موجب می‌شود که بچه مدرسه‌ای شما در تعیین اولویت‌ها و انتخاب کردن، تجربه‌هایی به دست بیاورد.
پول توجیبی شامل چه مواردی نمی‌شود
پول توجیبی مبلغی نیست که برای کارهای معمول در خانه می‌پردازید، بلکه فرصتی برای آموزش مدیریت مالی است. اگر پول توجیبی به پاداشی برای انجام کارهای معمول خانه مانند مرتب کردن رختخواب و چیدن میز غذا تبدیل شود، زمان انجام نگرفتن این کارها مجبور می‌شوید که از دادن پول توجیبی اجتناب کنید. در این صورت دریافت پول توجیبی به جای اینکه فرصتی برای به دست آوردن تجربه در مدیریت مالی باشد، به مسئله‌ای احساسی میان شما تبدیل می‌شود.
فرزند شما به عنوان عضوی از خانواده، حقوق (مانند دریافت بخشی از درآمد خانواده) و مسئولیت‌هایی (مانند کمک به مرتب کردن خانه) دارد. اگر کودک از انجام برخی از این مسئولیت‌ها شانه خالی می‌کند، بهتر است با این مشکل به عنوان موضوعی جدا از مسئله‌ی پول توجیبی برخورد کنید. البته نباید اهمیت قدردانی از کمک‌های او در انجام کارهای معمول در خانه را فراموش کنید.
درآمدهای فرزندان در ازای انجام کارهای اضافه در خانه
گاهی والدین برای انجام کارهای خاصی در خانه (که فقط گاهی انجام می‌شوند) مانند تمیز کردن گاراژ یا شستن حفاظ پنجره‌ها، مبلغی را به فرزند خود می‌پردازند. این مبلغ پول توجیبی کودک را تکمیل می‌کند و انجام این وظایف توسط کودک نیز کارها و زحمات والدین در خانه را کاهش می‌دهد.
باید نحوه‌ی تعیین دستمزد کودک را از قبل مشخص کنید و به او بگویید که در ازای آن چه انتظاراتی از او دارید. مانند دادوستدی واقعی عمل کنید، درست مانند زمانی که فرد دیگری را استخدام کرده‌اید. گاهی برای افزایش احتمال انجام درست کار باید چیزهایی را به کودک آموزش بدهید. فرزندتان پس از استخدام، مزدگیر است، درست مانند هر کس دیگری که برای انجام کار موردنظر استخدام می‌کنید. اگر کودک تصمیم بگیرد که انجام کار را رها کند، زیرا آن را دوست ندارد، آیا میان شما مسئله‌ای احساسی به وجود می‌آید؟
صدقه یا اعانه
بعضی از والدین هر زمان که فرزندشان به پول نیاز دارد، مبلغی را به او می‌دهند. ولی این روش به آموزش مدیریت مالی به کودک کمکی نمی‌کند، چون مقدار پول و زمان پرداخت آن هرگز مشخص و قطعی نیست. با این روش کودکان به درخواست پول و فریب دادن والدین عادت می‌کنند و سعی می‌کنند تا جای ممکن از آنها پول بگیرند.
هر بار که کودک تقاضای پول می‌کند، تصمیم‌گیری درمورد پرداخت یا عدم پرداخت پول، زحمت و دردسر بزرگی برای والدین می‌شود. به علاوه پیگیری اینکه کودک چه مقدار پول خرج می‌کند، برای والدین دشوار می‌شود. اگر هر بار که کودک تقاضای پول می‌کند، مبلغی را به او بپردازیم، روش مناسبی را برای آموزش مدیریت مالی به او در پیش نگرفته‌ایم.
موارد خاص چطور؟
گاهی، موارد خاصی پیش می‌آید که باید علاوه بر پول توجیبی و دستمزدها، پول دیگری را نیز به کودک پرداخت کنید. حتی اگر پول توجیبی مناسبی را مشخص کرده‌اید، به کودک بگویید که هر زمان نیازهای مالی خاصی به وجود بیاید، باید در مورد آنها گفتگو کنید. به این ترتیب می‌توانید به همراه فرزندتان تصمیم بگیرید که آیا این مورد خاص، دارای مزیت‌های بلندمدتی است و بودجه‌ی شما با هزینه‌های مربوط تناسب و همخواهی دارد یا نه. اگر مورد خاص پیش آمده با بودجه‌ی شما تناسب دارد، می‌توانید علاوه بر پول توجیبی مبلغی را به کودک بپردازید.
قرض دادن به کودک نیز روش دیگری است. ولی مبلغ این قرض باید به اندازه‌ای باشد که کودک به راحتی بتواند ظرف چند هفته از پول توجیبی یا درآمدهایش آن را به شما پس بدهد. برای قرض دادن، هر دو نفر شما باید در مورد برنامه و جدول زمانی بازپرداخت به توافق برسید. برای یادآوری، تاریخ‌های پرداخت را روی تقویم بنویسید.
اگر این مبلغ با بودجه‌ی شما تناسب ندارد، وضعیت مالی‌تان را برای کودک توضیح دهید و به او یاد بدهید که پول همیشه در دسترس نیست و گاهی محدودیت‌هایی وجود دارد.
اگر این موارد خاص زیاد پیش می‌آیند، باید همراه با فرزندتان شرایط موجود را بررسی کنید. در این شرایط یا مقداری از درآمد خانوادگی که به کودک داده می‌شود بیش از حد اندک است یا خواسته‌های او خارج از حد معمول است (شاید هم ترکیبی از هر دو مورد درست باشد) با همدیگر مشکل را تجزیه‌وتحلیل و راه‌حلی پیدا کنید. شاید لازم است که خواسته‌های کودک واقع‌گرایانه‌تر باشد و باید به کودک کمک کنید تا اولویت‌هایش را مشخص کند. شاید مقدار پول توجیبی متناسب با سن، علایق و مسئولیت‌های جدید فرزندتان افزایش پیدا نکرده است. شاید بودجه‌ی خانواده به اندازه‌ای نیست که بتوانید مبلغ بیشتری به او بپردازید و او برای تکمیل پول توجیبی، به شغلی نیمه‌وقت نیاز دارد.
کسب درآمد در بیرون از خانه
کار کردن در بیرون از خانه گزینه‌ی دیگری است که شما و فرزند نوجوان‌تان می‌توانید به آن نیز فکر کنید. دستمزد دریافتی، پول توجیبی فرزندتان را کامل می‌کند، هزینه‌های خواسته‌های درحال افزایش او را تامین می‌کند و کمی فشار مالی روی والدین را کاهش می‌دهد.
اشتغال فرزندتان باعث می‌شود که رابطه‌ی میان پول و زمان، مهارت‌ها و تلاش را بیشتر درک کند. کار کردن و کسب درآمد به افزایش عزت‌نفس جوانان کمک می‌کند، زیرا به این ترتیب آنها کشف می‌کنند دارای توانایی هستند که کسی برای آنها پول پرداخت می‌کند.
شاید فرزند نوجوان شما بخواهد در تابستان‌ها یا تعطیلات آخر هفته به صورت پاره‌وقت جایی شاغل شود و منبع درآمد ثابتی داشته باشد. رستوران‌ها، مغازه‌های خرده‌فروشی و تعمیرگاه‌ها، منابع معمول و سنتی اشتغال برای نوجوانان در سنین بالاتر هستند. ولی پیش از آنکه فرزند نوجوان شما به دنبال شغلی (سنتی یا غیرسنتی) بگردد، باید مطمئن شوید که کار کردن او در جهت اهداف مهمی است که هر دوی شما تعیین کرده‌اید. بعضی از نوجوانان به اندازه‌ای کار می‌کنند که برای انجام تکالیف مدرسه‌شان زمان کافی ندارند و به اندازه‌ای خسته می‌شوند که به سختی می‌توانند در مدرسه بیدار بمانند.
بعضی از سوالات مهمی که شما و فرزند نوجوان‌تان باید در نظر داشته باشید عبارتند از:
• نوجوان شما در هفته چند ساعت می‌تواند کار کند، بدون اینکه کار کردن او تاثیری منفی بر انجام تکالیف، کارهای مدرسه و مسئولیت‌های او در خانه داشته باشد؟ آیا میزان اشتغال نوجوان شما آنقدری است که باعث شده رشته‌‌ی راحت‌تری را در مدرسه انتخاب کند و این مسئله بر فرصت‌های شغلی آینده‌ی او اثر می‌گذارد؟
• آیا نوجوان شما برای وقت‌گذرانی با دوستان و تفریح و استراحت زمان کافی دارد؟
• آیا شغل او موجب محدود شدن فعالیت‌های سایر اعضای خانواده می‌شود؟ از آنجا که کار کردن او در بیرون از خانه روی کل خانواده اثر خواهد گذاشت، هر یک از اعضای خانواده باید بداند که کار او مستلزم چه چیزهایی خواهد بود. آیا کار کردن نوجوان شما مستلزم غذا خوردن اعضای خانواده در ساعت‌های نامناسب، استفاده از اتومبیل خانواده یا محول شدن بخشی از کارها و وظایف او در خانه بر دوش فردی دیگری است؟ در اثر کار کردن او چه مشکلات دیگری در خانه ایجاد شده است؟
• آیا کار کردن او در تعطیلات آخر هفته و برنامه‌های تعطیلات خانواده اختلال ایجاد کرده است؟ معمولا می‌توانید پیش از ایجاد مشکلات احتمالی، در مورد آنها صحبت و آنها را برطرف کنید.
اگر موافق هستید که کار در بیرون از خانه تجربه‌ی یادگیری مفیدی است، باید دو مسئله‌ی مدیریت مالی را در نظر داشته باشید:
• فرزندتان با درآمد خود چه می‌کند؟
• این درآمدهای جدید بر پول توجیبی که تا به حال به فرزندتان می‌داده‌اید چه تاثیری می‌گذارد؟
گاهی نوجوانان در ازای این شغل‌های پاره‌وقت دستمزد بالایی دریافت می‌کنند. اگر با این درآمدها به میل خود هر چیزی که می‌خواهند بخرند، به طور غیرطبیعی سطح بالایی از زندگی را خواهند داشت و وقتی خانه‌ی والدین را ترک کنند نمی‌توانند همان سطح زندگی را حفظ کنند، زیرا وقتی مستقل می‌شوند باید هزینه‌ی نیازهای ضروری مانند غذا و مسکن را پرداخت کنند. برای جلوگیری از شکل‌گیری استانداردهای زندگی غیرواقعی به آنها کمک کنید که برای خود اهداف بلندمدتی تعیین و با صرفه‌جویی اقتصادی، بخشی از این درآمدها را پس‌انداز کنند. اهدافی مانند پس‌انداز برای دانشگاه یا آموزشگاه‌های فنی‌حرفه‌ای یا خرید اتومبیل، اهداف مناسبی هستند. برای اطمینان پیدا کردن از اجرای این اهداف از نوجوان خود بخواهید که به طور منظم درآمد خود را در حساب پس اندازش واریزکند
نوجوان شما با کار کردن، مستقیما در مورد هزینه‌های واقعی زندگی چیزهایی یاد می‌گیرد. کار کردن مستلزم پرداخت هزینه‌هایی است که نوجوان باید آنها را از درآمد خودش بپردازد، هزینه‌هایی مانند مبلغ لازم برای خرید لباس‌های ویژه‌ی کار، هزینه‌ی ناهار و رفت‌وآمد و غیره. اگر برای رفت‌وآمد باید با اتومبیل او را به محل کار برسانید و برگردانید یا او باید از اتومبیل خانواده استفاده کند، او را نیز در بخشی از هزینه‌های مربوط به اتومبیل سهیم کنید.
این زمان مناسبی است که هر دوی شما تصمیم بگیرید که بخشی از بار مالی هزینه‌های تفریحی و لباس را از خودتان به نوجوان‌تان منتقل کنید. پس از مدتی، کار کردن موجب می‌شود که نوجوان شما مسئولیت هزینه‌های خود را بپذیرد، تا حدی استقلال پیدا کند و مستقیما از هزینه‌های بالای زندگی آگاه شود.
منتشر شده در چهارشنبه 9 شهريور 1401
کد خبر : 10638
آخرین اخبار
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب‌سایت محفوظ می‌باشد.
طراحی وب سایت : ایران طراح
طراحی وب سایت : ایران طراح